ثبت قنات ایرانی در فهرست میراث جهانی یونسکو، نتیجه‌ی همکاری نزدیک میان مرکز بین المللی قنات و سازمان میراث فرهنگی کشور بوده است. مرکز بین المللی قنات با توجه به معیارهای فنی و علمی مبادرت به گزینش 11 قنات شاخص برای ثبت در فهرست میراث جهانی می‌کند. شرکت مدیریت منابع آب ایران در طول 8 سال گذشته از طریق بودجه‌ی طرح مطالعه کاربردی توسعه و حفظ قنوات، مطالعات و بررسی‌های جامعی در خصوص قنات‌های نامزد انجام می‌دهد. نتایج همین مطالعات با همکاری سازمان میراث فرهنگی به صورت پرونده‌ی نامزدی ثبت قنات ایرانی تدوین شده و تقدیم یونسکو می‌گردد. در طول فرایند بررسی این پرونده، مرکز بین المللی قنات همواره در کنار سازمان میراث فرهنگی بوده و از محتوای تهیه شده به صورت علمی دفاع می‌کرده است. به این معنا که سووالات و ایرادات ایکوموس از طریق سازمان میراث فرهنگی کشور به مرکز بین المللی قنات منتقل می‌شد و سپس پاسخ‌های فنی مرکز به ایکوموس ارائه می‌گردید. در طول جلسات حضوری ایکوموس در پاریس و بالاخره در استانبول نیز مرکز بین المللی قنات به عنوان بازوی فنی و علمی این پرونده حضور فعال داشت.
در نهایت پرونده قنات ایرانی در اجلاس میراث جهانی یونسکو در شهر استانبول در تاریخ 25 تیرماه 1395 به رأی کشورهای عضو یونسکو گذاشته شد. در این اجلاس، 21 کشور عضو دارای حق رأی بودند که در میان آنها کشورهای پرتغال، کویت، ترکیه، لهستان، کره جنوبی، کرواسی، لبنان و ... دیده می‌شدند. این کشورها، پرونده‌ی قنات ایرانی و پرسش‌ها و پاسخ‌های بعدی را مطالعه کرده و بر اساس آن به اظهار نظر در مورد این پرونده پرداختند. این پرونده در ردیف معدود پرونده‌هایی قرار گرفت که با اکثریت قاطع کشورهای عضو یونسکو به ثبت میراث جهانی یونسکو رسید.
قنات‌هایی که به صورت سریالی در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیدند عبارتند از:
